چتری برای برگریزان
می کاوم...به دنبال چتری برای برگریزان گاه به گاه زندگیم
چتری برای برگریزان
می کاوم...به دنبال چتری برای برگریزان گاه به گاه زندگیمدرباره من
می اندیشم...
می کاوم.....
می نگرم....
شاید به دنبال چتری برای برگریزان گاه به گاه زندگیم.....
این منم دختر پاییز چتر به دست...
جایی دنج می خواهم برای اندیشیدن به خودم...
جایی برای نوشتن خط خطی های دل پر آشوبم...
از کنار کوله بار خاطراتم که می گذری....تلنگری می زنی بر آن....
اما.....
احتیاط کن!!!
مبادا خاطراتم گم شوند!!! من آنها را خیلی دوست دارم...
ادامه...
ترانه پاییز...
امروز در دلم لرزش گنگ ستاره ها را احساس می کنم......
راه من گم شده در روح مه...
نور به بال هایم سنجاق می شود و اندوهم ...
غوطه می دهد خاطرات را در چشمه خیال.
رزها همه سپیدند.سپید چون دردم..
سپیدی رزها اما
تنها به خاطر برفی ست که فروباریده است بر آنها...
پیشتر آنان را رنگین کمانی بود.
برف بر روح نیز می بارد.
برف آیا آب خواهد شد
وقتی که مرگ با خود می برد مارا؟
یا سپس تر٬برفی دیگر خواهد بود و
رزهای کامل تر دیگر؟
همسرم...
آهای مهربانم که یک شبه نامهربان شدی!......
آهای با توام!.......
من با توام٬تو با منی.....
اما چرا از من دوری؟......
این منم!لیلا!دروازه دلم مثل همیشه برای تو بازه....
بیا ببین! من هنوز دوستت دارم....
تو کنج دلم..اینجا شبه٬اینجا سرده٬اینجا پر از درده....
اما بین دلتنگی ها باز هم جا هست برای مهر تو...
ومن انگار هنوز دوستت دارم.....