مرد مهربان من...

قطره های باران گونه هایم را نوازش می دهد .....

انگشتانش را که لابه لای انگشتان ظریفم حس می کنم....

آنگاه سخاوت روحش به نگاهم گره می خورد...!!!!!

اضطراب درونت را از لحن نگاهت می خوانم!!!!

تو برایم نگرانی...ومن پر از مهربانی تو...

آنقدر که حتی تمنای دوخته شدن بر بسترم را دارم..

تا دستهای نوازشگر تو را برای همیشه داشته باشم...

شوری غریب سر تا پایم را فرا می گیرد....!

چشمانش می درخشند به درخشندگی مهتاب...

لطافت وجودش دنیایم را پر از نسیم عشق کرده... 

می خواهمش ٬ می خواهمش ٬ می خواهمش....!

من مَردَم رابا روح و جان می خواهمش.......!